‘Plezier, aandacht en ambitie’ staan centraal bij R.S.V.U. ‘Okeanos’, een studentenroeivereniging gevestigd aan de Bosbaan met ruim 600 leden en een wedstrijd sectie bestaande uit ongeveer 60 roeiers en 30 coaches.
Afgelopen vrijdag voelde Okeanos even heel knus en tegelijk enorm groot. De wedstrijdcommissie had een filmavond georganiseerd om samen de serie ‘De Acht’ te kijken. Dé serie over een van de meest iconische projecten uit onze verenigingsgeschiedenis; een groep eerstejaars die uitgroeit tot een ploeg die heel roeiend Nederland weet te veroveren.
De voorbereiding op de Hel begon al in de vroege ochtend van 21 augustus toen ik samen met de herr Bër “brown-fat” aan het kweken was in das Titisee, ergens in Duitsland. Uit het mistige koude meer komende werd ik toegesproken door topmodel O., waarvan je al onzeker wordt over je lichaam wanneer je naast hem staat. Hij vroeg wat de naam van het kindje was, referent naar mijn postpartum lichaam. Ik was inderdaad aangekomen.
De november4en 4 kilometer in de 4 4fun.
En zo geschiedde met 4 roeiers en een stuur in de 4 en met goede hoop onderweg. Na 4 kilometer oproeien en 4 opzetjes later lig je dan klaar.
Het najaar is begonnen en het lijkt wel alsof ik elke week een extra thermo nodig heb. Gelukkig betekent dit ook dat het voor mij, na een lange zomerstop, eindelijk tijd is om weer in de boot te zitten!
Sinds twee maanden is mijn leven drastisch veranderd: na 5 jaar trouw gezworen te hebben aan grijs en Bordeaux rood, heb ik mijn oude verenigingskleuren ingewisseld voor rood boven groen. T.S.R. Vidar voor “R.S.V.U. Okeanos”. Tilburg voor Amsterdam. Filippi voor Empacher (mooi) en interne bierprijs van €1.20 voor €1.80 (minder mooi).
Met grote trots deelt Okeanos mee dat tijdens het Wereldkampioenschap Roeien 2025 in Shanghai de Nederlandse vrouwen acht, met daarin Tinka Offereins en Hermijntje Drenth, voor het eerst in de historie de wereldtitel heeft veroverd.
De NSRF. Slotwedstrijden. Willem-Alexanderbaan. Rotterdam. Zaterdag en zondag. Twee boten. Eén doel: aanleggen zonder krassen.
Terwijl de ochtendmist langzaam optrekt boven de WAB en een eenzame vis zuchtend terug het water in duikt na het zien van onze voorbespreking, maken wij ons op voor het sluitstuk van het seizoen. Niet omdat het moet, maar omdat het niet anders kan.
Sam en ik hebben dit jaar meerdere keren in de 2X gestart. En ondanks de algehele stijgende lijn, waren het ook veel ups&downs. Wedstrijden of trainingen die niet gingen zoals je wilde, miscommunicatie, het hoort er allemaal bij. Maar dit weekend zou onze laatste wedstrijd in de 2X zijn, de voorwedstrijd beloofde “een pittige pot” (coach Martijn) te worden en we hadden er allemaal onze twijfels bij of we de A finale wel gingen halen.
De Stilte Voor De Storm (of Was Het Gewoon Windkracht 2?)
Terwijl de zon langzaam opkomt boven de ringvaart en een meeuw op een vage manier naar ons lijkt te knipogen, bereiden wij ons voor op de Holland Beker. Niet mentaal, niet fysiek, maar vooral emotioneel, want niemand heeft ons ooit geleerd hoe je omgaat met een wesp in je bidon.