Sam en ik hebben dit jaar meerdere keren in de 2X gestart. En ondanks de algehele stijgende lijn, waren het ook veel ups&downs. Wedstrijden of trainingen die niet gingen zoals je wilde, miscommunicatie, het hoort er allemaal bij. Maar dit weekend zou onze laatste wedstrijd in de 2X zijn, de voorwedstrijd beloofde “een pittige pot” (coach Martijn) te worden en we hadden er allemaal onze twijfels bij of we de A finale wel gingen halen. Relatief relaxed lagen we aan de start, we kwamen goed weg en lagen 3e maar we lieten ons niet gek maken. Met focus op onze eigen race en ontspannen klappen lagen we al snel 1e, ik heb weinig hoeven zeggen want de halen waren goed. We maakte het nog wel een beetje spannend toen Njord in de eindsprint nog even aan kwam stomen. Tevreden kwamen we als 1e over de finish! Toen was het tijd voor de finale, waarbij Sam eerste nog even d’r ouders ging bellen dat we toch wel de A-finale hadden gehaald, maar dat we waarschijnlijk wel achteraan gingen varen. Dus ze hoefde niet per se te komen om te kijken. In de A-finale hadden we afgesproken diezelfde ontspanning op te zoeken, maar ons niet gek te laten maken door de eerste 500m (waar we wss weer achter zouden liggen). Bij de start bleven we in onze eigen focus en lagen we tot onze verbazing er nog goed bij. Met de zusjes Paulis aan onze linkerkant en de talententeam boot aan de rechterkant, konden we jagen en afstaan tegelijkertijd. We bleven onze eigen race varen en lieten ons niet gek maken. Uiteindelijk kwamen we met een nieuwe pr 7.13,9 en als 3e over de finish. En ondanks dat we niet hadden gewonnen voelde het wel als winnen! Trots hoe we in onze 2X het seizoen zo hebben afgesloten, op naar de NSRF!